Fala Topcideru na slici. Ovaj manastir pod Papukom danas je perfidno ponizen u muzej u Hrvatskoj. Evo, donosim i clanak iz Politike (2009).
Feniks iz Slavonije
Uz pomoć Slavonske eparhije Srpske pravoslavne crkve i Ministarstva kulture Republike Hrvatske urediće se unutrašnjost manastira Sv. Nikola pod Papukom koji postoji od 15. veka.
Od našeg stalnog dopisnika Zagreb – Najstariji srpski manastir u Slavoniji, Sveti Nikola, kod Orahovice pod Papukom, biće uskoro obnovljen i iznutra. Medinački paroh Jovan Šaulić, koji o manastiru brine od 1993. godine, o tome kaže:
„Zahvaljujući pomoći Ministarstva kulture RH i Slavonske eparhije Srpske pravoslavne crkve, ove godine, uredićemo unutrašnjost objekta i uvesti vodovod i kanalizaciju u manastir. Za te potrebe hrvatska država je izdvojila stotinak hiljada kuna (oko 15.000 evra), a eparhija oko 200.000 kuna. Manastir je vekovima bio stecište ne samo hrišćana nego i svih drugih ljudi pa su nas posećivali stanovnici mnogih zemalja iz celog sveta. Raduje me što ni u poslednjim ratnim događanjima manastir nije oštećen niti je na tom prostoru bilo kakvih incidenata.”
Za obnovu manastira zainteresovan je i grad Orahovica, jer je on i jedno od najznačajnijih turističkih odredišta ovog dela Slavonije. Poslednjih godina u procesu denacionalizacije država je vratila manastiru nešto preko 300 katastarskih jutara šuma oko samog objekta i još toliko obradivih površina, tako da sada sa njih ostvaruje i vlastiti prihod koji se takođe koristi u njegovoj obnovi. Manastir je spomenik kulture nulte kategorije i jedan je od najlepših takvih objekata u Hrvatskoj.
Prema pisanim izvorima manastir kod Orahovice poznat još i pod nazivom Remeta (kako se nazivao svetitelj Nikolaj) *** i Duzluk, prvi put se spominje 1583. godine, ali se zna da postoji od druge polovine 15. veka. Srpsko stanovništvo na tom području Slavonije, naime, postojalo je još pre turske okupacije. Srpski despot Vuk Grgurević Branković, poznat iz narodnih pesama kao Zmaj Ognjeni Vuk, dobio je od ugarskog kralja Matije Korvina utvrđeni grad Bijelu Stijenu kod Pakraca i još oko stotinu sela u Posavini.
Od 1543. godine Slavonija je pod Turcima. Kada je obnovljena Pećka patrijaršija 1557. godine, u vreme patrijarha Makarija Sokolovića, u manastiru kod Orahovice je bilo sedište Požeške mitropolije, odnosno prvog srpskog pravoslavnog vladičanstva na području Slavonije. Mitropolit Vasilije 1595. godine je napustio manastir i s brojnim Srbima s tog područja prelazi u Gornju Slavoniju, a kao glavni razlog za to ostalo je zapisano: „Neću da služim nehrišćanima”, i nabraja nasilja koja vrše Turci – otimaju srpske žene i decu, oduzimaju imanja, a u isto vreme optužuju Srbe da su doušnici Austrije. Zulum je bio preveliki.
Krajem 17. veka manastir doživljava najteže dane: prilikom povlačenja iz Slavonije Turci pale manastir i okolna srpska sela, a srpski narod i njegove kaluđere ubijaju, progone ili odvode u ropstvo. Međutim, nije dugo prošlo a na njegove ruševine dolaze kaluđeri iz manastira Liplja i Stuplja iz Bosne koji ga obnavljaju i on se ponovo, kao feniks iz pepela, podiže u novi život i opstaje kao središte duhovnog, prosvetno-kulturnog i etničkog okupljanja Srba tog dela Slavonije.
Tokom Drugog svetskog rata manastirsko bratstvo se sklanja pred ustaškim pogromima i sakriva manastirske dragocenosti. Grupa muzealaca iz Zagreba ih je 1941. pronašla i odnela u Zagreb, a Slavonskoj eparhiji su vraćeni tek 1983. godine. U manastirskim konacima smenjivali su se tada ustaše i domobrani, a 1943. zapalili su ih partizani da bi sprečili dolazak nemačke vojske.
Godine 1991. manastir Sv. Nikola napustila su poslednja dva monaha i danas u njemu nema nijednog. Od 1993. čuva ga i o njemu se brine paroh iz Medinaca protojerej stavrofor Jovan Šaulić. U manastiru se čuvaju mošti svete Anastasije.
Ne znam sta je zaista i uradjeno. To ce verovatno bolje znati nas uvazeni Francuz. Vidim da i Hrvatska ima web stranu o ovom manastiru i njegovom "muzeoskom" znacaju - tesko je to citati mada im ja ne nabijam krivicu.
*** Imenuju ga kao ,,manastir Remeta“ na području Orahovačke nahije. Toponim Remeta izvedenica je iz latinskog jezika, što znači pustinjak. I danas se još u narodu spominje Pustinjački jarak, nedaleko manastira. Ovo je interesantno jer manastir Veliku Remetu imamo i u Sremu.
Pozdrav svima ...
Pozdrav svima ...
Oko 1920-etih.
Oko 1970-tih.
U pozadini vidi se drugi most na Nisavi, slican je bio po izgledu onom starom "tvrdjavskom" mostu.
... strana ka kolosecima
... zadnja strana (ka fijakerima)
VRELO: za sva tri posta je niski "Skajskraper".
Nekad ...
... i sad.
Vrelo: Niski "Skajskraper".
Pozdrav svima ...
Pozdrav svima ...
Fala Topcideru na slici. Ovaj manastir pod Papukom danas je perfidno ponizen u muzej u Hrvatskoj. Evo, donosim i clanak iz Politike (2009).
Feniks iz Slavonije
Uz pomoć Slavonske eparhije Srpske pravoslavne crkve i Ministarstva kulture Republike Hrvatske urediće se unutrašnjost manastira Sv. Nikola pod Papukom koji postoji od 15. veka.
Od našeg stalnog dopisnika
Zagreb – Najstariji srpski manastir u Slavoniji, Sveti Nikola, kod Orahovice pod Papukom, biće uskoro obnovljen i iznutra. Medinački paroh Jovan Šaulić, koji o manastiru brine od 1993. godine, o tome kaže:
„Zahvaljujući pomoći Ministarstva kulture RH i Slavonske eparhije Srpske pravoslavne crkve, ove godine, uredićemo unutrašnjost objekta i uvesti vodovod i kanalizaciju u manastir. Za te potrebe hrvatska država je izdvojila stotinak hiljada kuna (oko 15.000 evra), a eparhija oko 200.000 kuna. Manastir je vekovima bio stecište ne samo hrišćana nego i svih drugih ljudi pa su nas posećivali stanovnici mnogih zemalja iz celog sveta. Raduje me što ni u poslednjim ratnim događanjima manastir nije oštećen niti je na tom prostoru bilo kakvih incidenata.”
Za obnovu manastira zainteresovan je i grad Orahovica, jer je on i jedno od najznačajnijih turističkih odredišta ovog dela Slavonije. Poslednjih godina u procesu denacionalizacije država je vratila manastiru nešto preko 300 katastarskih jutara šuma oko samog objekta i još toliko obradivih površina, tako da sada sa njih ostvaruje i vlastiti prihod koji se takođe koristi u njegovoj obnovi. Manastir je spomenik kulture nulte kategorije i jedan je od najlepših takvih objekata u Hrvatskoj.
Prema pisanim izvorima manastir kod Orahovice poznat još i pod nazivom Remeta (kako se nazivao svetitelj Nikolaj) *** i Duzluk, prvi put se spominje 1583. godine, ali se zna da postoji od druge polovine 15. veka. Srpsko stanovništvo na tom području Slavonije, naime, postojalo je još pre turske okupacije. Srpski despot Vuk Grgurević Branković, poznat iz narodnih pesama kao Zmaj Ognjeni Vuk, dobio je od ugarskog kralja Matije Korvina utvrđeni grad Bijelu Stijenu kod Pakraca i još oko stotinu sela u Posavini.
Od 1543. godine Slavonija je pod Turcima. Kada je obnovljena Pećka patrijaršija 1557. godine, u vreme patrijarha Makarija Sokolovića, u manastiru kod Orahovice je bilo sedište Požeške mitropolije, odnosno prvog srpskog pravoslavnog vladičanstva na području Slavonije. Mitropolit Vasilije 1595. godine je napustio manastir i s brojnim Srbima s tog područja prelazi u Gornju Slavoniju, a kao glavni razlog za to ostalo je zapisano: „Neću da služim nehrišćanima”, i nabraja nasilja koja vrše Turci – otimaju srpske žene i decu, oduzimaju imanja, a u isto vreme optužuju Srbe da su doušnici Austrije. Zulum je bio preveliki.
Krajem 17. veka manastir doživljava najteže dane: prilikom povlačenja iz Slavonije Turci pale manastir i okolna srpska sela, a srpski narod i njegove kaluđere ubijaju, progone ili odvode u ropstvo. Međutim, nije dugo prošlo a na njegove ruševine dolaze kaluđeri iz manastira Liplja i Stuplja iz Bosne koji ga obnavljaju i on se ponovo, kao feniks iz pepela, podiže u novi život i opstaje kao središte duhovnog, prosvetno-kulturnog i etničkog okupljanja Srba tog dela Slavonije.
Tokom Drugog svetskog rata manastirsko bratstvo se sklanja pred ustaškim pogromima i sakriva manastirske dragocenosti. Grupa muzealaca iz Zagreba ih je 1941. pronašla i odnela u Zagreb, a Slavonskoj eparhiji su vraćeni tek 1983. godine. U manastirskim konacima smenjivali su se tada ustaše i domobrani, a 1943. zapalili su ih partizani da bi sprečili dolazak nemačke vojske.
Godine 1991. manastir Sv. Nikola napustila su poslednja dva monaha i danas u njemu nema nijednog. Od 1993. čuva ga i o njemu se brine paroh iz Medinaca protojerej stavrofor Jovan Šaulić. U manastiru se čuvaju mošti svete Anastasije.
Ne znam sta je zaista i uradjeno. To ce verovatno bolje znati nas uvazeni Francuz. Vidim da i Hrvatska ima web stranu o ovom manastiru i njegovom "muzeoskom" znacaju - tesko je to citati mada im ja ne nabijam krivicu.
_______________________________________________________________________________*** Imenuju ga kao ,,manastir Remeta“ na području Orahovačke nahije. Toponim Remeta izvedenica je iz latinskog jezika, što znači pustinjak. I danas se još u narodu spominje Pustinjački jarak, nedaleko manastira. Ovo je interesantno jer manastir Veliku Remetu imamo i u Sremu.
Pozdrav svima ...